Frauderend re-integratiebedrijf eist 23.000 euro van cliënt
Dat er jaarlijks voor miljarden aan re-integratiegelden verdwijnen zonder dat dit enig positief effect heeft op de arbeidsmarkt is algemeen bekend. De grote profiteurs zijn de re-integratiebedrijven, die gemakkelijk budgetten en bonussen incasseren. Deze bedrijven onderhouden vaak innige banden met het UWV, al is het maar omdat ze elkaar aan het werk houden en regelmatig personeel uitwisselen.
Frans de Blocq
De Blocq Talent Management in Deventer is het schoolvoorbeeld van een re-integratiebedrijf dat werkzoekenden maximaal wil uitbuiten. Eigenaar Frans de Blocq gaat tot het uiterste. Eén van zijn cliënten liet zich echter niet zomaar misbruiken. Na enkele gesprekken beëindigde Frans de Blocq haar traject ter waarde van zesduizend euro en zond een factuur aan het UWV. De vrouw maakte meteen melding, maar het UWV betaalde gewoon uit. Klagen bij diverse afdelingen van het UWV had geen zin. Ook beroepsvereniging NOLOC deed niets.
antwoorden
De vrouw nam hiermee geen genoegen. Ondanks de geringe kans van slagen besloot ze een gerechtelijke procedure te starten tegen Frans de Blocq. Dat ze antwoorden kreeg was voor haar het belangrijkste. Die antwoorden kreeg ze. Ze gaven een ontluisterde inkijk in de denkwereld van de klaplopers van het grote re-integratiecircus.
betaling
De betaalconstructie van het UWV zit zo in elkaar dat de werkzoekende altijd het nakijken heeft. Dit bleek ook uit het vonnis van de rechtbank. Als het UWV zijn medewerking verleent aan fraude, ben je je re-integratiebudget kwijt. Als cliënt zet je je handtekening onder de re-integratieovereenkomst, maar die heeft juridisch gezien geen enkele waarde. Je kunt je geld niet terugvorderen; alleen het UWV kan dit, maar die zijn het geld liever kwijt dan rijk.
De werkzoekende is niet meer dan een melkkoe en het UWV gaat no matter what over tot uitbetaling van het bureau. Zo kan het UWV-personeel zeggen dat ze “hard gewerkt” hebben en kan de minister van SZW beweren dat hij “de werkloosheid met zoveel miljoen heeft bestreden”. Dat de cliënt hiervan de dupe wordt interesseert niemand.
schadevergoeding
De rechtszaak maakte goed duidelijk aan wiens kant het UWV staat. Een arbeidsdeskundige schreef een verklaring waaruit de onschuld van Frans de Blocq moest blijken. Met deze verklaring in zijn hand eiste Frans de Blocq nog eens een schadevergoeding van ruim €23.000 van de cliënt. Re-integratiebedrijven wanen zich onaantastbaar.
publicatieverbod
Gillis Suurmond van de afdeling Juridische Zaken verbood de gedupeerde vrouw om haar correspondentie met het UWV openbaar te maken. De afdeling Integriteit vaardigde ook een publicatieverbod uit.
Nationale ombudsman
Ook de Nationale ombudsman maakte zijn naam als doofpotbeheerder waar. Hij stak het UWV de helpende hand toe en bepaalde dat cliënten voortaan niet langer bij het UWV kunnen klagen in het geval van wanpresterende re-integratiebedrijven. De ombudsman knijpt wel vaker een oogje toe als het om het UWV gaat.
belangrijke casus
Ondanks dat er jaarlijks miljarden verdwijnen zijn er maar weinig individuele gevallen opgetekend die de perverse werking van de re-integratie-industrie zo goed laten zien. De gedupeerde vrouw heeft alle mogelijke wegen bewandeld, maar als cliënt heb je geen poot om op te staan. Het enige wat je kunt doen is je klachten ondanks dreigementen van het UWV gewoon openbaar maken.
Lees het hele verhaal op www.reintegratiefraude.wordpress.com